Na odwrocie płaskorzeźby adnotacja „dar ks. prob. Dr Połomskiego”. Losy ks. Leona Połomskiego były tragiczne. W tym miejscu warto przypomnieć biogram tego kapłana.

Ksiądz dr Leon Połomski urodził się 28 czerwca 1875 r. w Gdańsku, w rodzinie Ludwika urzędnika celnego i Teofili. Po ukończeniu szkoły powszechnej kształcił się w Collegium Marianum w Pelplinie oraz w gimnazjum brodnickim, gdzie w 1897 r. uzyskał świadectwo maturalne. Następnie studiował w seminarium duchownym w Pelplinie i 17 marca 1901 r. przyjął święcenia kapłańskie. Jako wikariusz pracował w Kielnie, Pucku, Grzybnie, potem jako administrator w Niezabyszewie, jako wikary w Wielowiczu, proboszcz w Strzelnie, zaś 27 kwietnia 1927 r. został proboszczem w Kartuzach. W Kartuzach udzielał się w organizacjach społeczno-narodowych, troszcząc się przede wszystkim o rozwój oświaty w środowiskach wiejskich.

25 maja 1940 roku został aresztowany (według relacji siostry ks. Połomskiego 16 czerwca 1940 r.) i uwięziony przez Gestapo. Był proboszczem w kościele poklasztornym w Kartuzach, który oddał w 1920 r. gminie ewangelickiej kamień pamiątkowy z pobytu króla pruskiego Fryderyka Wilhelma IV. Kamień ów został wówczas przekazany pastorowi ewangelickiemu Wernerowi Müllerowi. Obaj księża znali się już od 1927 r. dobrze się rozumiejąc i przyjaźniąc. Gdy więc ks. Połomski trafił do obozu koncentracyjnego w Stutthofie niemiecki pastor Müller poszedł osobiście do kierownika NSDAP w Kartuzach Fritza Gutjahra prosząc o ratowanie swego polskiego przyjaciela.

Jednak jego wstawiennictwo nie było skuteczne. Ks. L. Połomski w Stutthofie był już tylko numerem 9981 i musiał ciężko pracować. Przy tej pracy został ciężko pobity i zmarł w dniu 5 sierpnia 1940 r. (siostra ks. Połomskiego przekazała w relacji datę 3 sierpnia). 3 sierpnia 1965 r., w 25 – lecie śmierci księdza Połomskiego zorganizowano w Kartuzach uroczystą mszę św. w intencji kapłana.